Lake Tekapo, Kaikoura en Christchurch

Het is weer even geleden dat ik wat van me heb laten horen, maar ik heb weer veel meegemaakt. In Dunedin heb ik eigenlijk niet zo veel gedaan. Wat ik wel prima vond want ik had ook nergens zin in. Ik had denk ik even een reis dipje. En ik denk dat het goed is om af en toe niks te doen. Want reizen is best wel vermoeien. Soms lig ik om half 10 al in bed. En dat gebeurt thuis zelden.
Na Dunedin ben ik naar Lake Tekapo gegaan. Wat ook weer erg mooi was. Het dorp was erg klein. Ze hadden daar alleen een paar souvenir winkeltjes, een paar barretjes en een kleine supermarkt. Maar het was wel gezellig. 
In het hostel waar ik sliep had je uitzicht op het meer. Waar ik echt uren na kon kijken omdat het erg mooi blauw was.
In Lake Tekapo ben ik gaan paardrijden. Het was al een tijd geleden dat ik voor het laatst paard gereden had. Maar zoiets verleer je gelukkig niet. Het was alleen wel wat moeilijker dan dat het in Nederland is. Dit kwam omdat we best wel veel heuvels op moesten. En dan bedoel ik niet een klein heuveltje maar een Nieuw-Zeelandse heuvel. Ik denk dat het voor Nederlanders door kan gaan als een berg. Maar dat maakte het ook wel weer leuk. Ik kreeg het grootste paard en zijn naam was Romeo. De volgende dag had ik alleen wel een beetje spierpijn.
Na Lake Tekapo ben ik in een keer naar Kaikoura gegaan. Dit was een erg lange dag. De bus vertrok 's ochtends om 7:30 en ik kwam om 17:00 aan in Kaikoura. Gelukkig hadden we een leuke gezellige buschauffeur!
De volgende dag ben ik met Merel naar de zeehonden kolonie gelopen. Merel heb ik in Lake Tekapo ontmoed. Het was erg gezellig. We hebben een zeehond van heel dicht bij gezien. En het was mooi weer. Dus daar was ik ook erg blij mee.
Voor de rest ben ik bezig geweest om mijn accomodatie in Melbourne te boeken. Omdat het pasen is gooien veel hostels hun prijzen omhoog of ze zijn heel erg snel volgeboekt. En ik ga echt geen $45 per nacht betalen voor een 16 bed dorm. Maar uitijndelijk is het wel gelukt. Ik slaap 2 nachten in de YHA en daarna 3 nachten in the all nations backpackers wat naast de YHA zit.
Na drie nachten Kaikoura was het dan toch echt tijd om naar Christchurch te gaan. Waar ik erg tegen op zag. Op de heenweg naar Kaikoura reed de bus door Christchurch en het zag er erg somber uit. En dat waren alleen maar de buitenwijken waar de bus door reed. Maar goed 4 april vlieg ik van Christchurch naar Melbourne dus ik moet er wel zijn. 
De busreis ging goed. Voor dat ik het wist was ik in Christchurch. Dit keer ben ik niet met de magic bus maar met de intercity bus gegaan. En de Intercity bus zet je niet bij je hostel af maar gewoon ergens in de stad. Vanaf dat punt zou ik nog 40 minuten moeten lopen naar mijn hostel. Wat met bagage en op mijn tempo waarschijnlijk wel wat langer zou duren. Dus heb ik heel slecht een taxi genomen. Het was gelukkig niet heel erg duur. En de taxi chauffeur was erg aardig en vertelde veel over de stad. Ook liet hij weten welke gebouwen door de aardbeving zo erg beschadigd waren dat ze neergehaald moeten worden. In de taxirit van ongeveer 10 minuten heeft hij zo'n 10 gebouwen aangewezen die er nu nog staan maar die niet meer gerepareed kunnen worden. En dus neergehaald gaan worden. Toen ik in de taxi zat werd het me al snel duidelijk dat hier nog heel erg veel moet gebeuren. En ik kreeg een verdrietig gevoel omdat ik me bedacht wat deze mensen allemaal meegemaakt hebben en nog steeds meemaken. Want 1 jaar na de aardbeving ziet de stad er uit alsof het gisteren is gebeurt. 
Maar ik ben goed aangekomen bij mijn accomodatie the jail house. Vroeger was dit echt een gevangenis. En is nu omgebouwd tot hostel. Het ziet er erg gaaf uit. En rondom the jail house is niet zo veel te zien van de aarbeving.
Toen ik m'n spullen in het hostel had gedumpt ben ik door de stad gaan lopen. Ik was goed voorberijd op weg gegaan met kaart en een uitleg hoe ik moest lopen. En toch verdwaal ik weer. Haha. Echt iets voor mij. Maar goed gelukkig zijn de mensen hier aardig en willen ze je graag helpen. Alleen toen ik zij dat ik naar het centrum wou kreeg ik wel een beetje rare gezichten van de locals. Zij gaan liever niet naar het centrum. Wat ik me erg goed kan voorstellen. Maar ik wilde toch met mijn eigen ogen zien hoe het er uit zag. Uiteindelijk heb ik het centrum gevonden. Maar toen ik daar was had ik er eigenlijk een beetje spijt van dat ik was gegaan. Een groot gedeelte van het centrum is afgesloten met een soort van hoge hekken die je ook wel eens bij festival's ziet. Op de hekken hangen brieven en tekeningen. Ook hangen er veel bloemen. En het ziet er uit als een spookstad. Overal liggen betonnen brokstukken en ander puin. Veel gebouwen zijn voor de helft ingestort. Ik kon daar niet al te lang blijven. En toen ik me omdraaide zag ik de containerwinkels. In een gedeelte van het centrum wat al opgeruimd is is een soort van winkelcentrum in containers gemaakt. Het ziet er erg gezellig uit. En als je daar bent vergeet je even wat hier is gebeurt. 
Morgen ga ik denk ik maar naar the botanical gardens en een museum ofzo. Gewoon om maar niet in het centrum te zijn.
En ik vlieg al weer bijna naar Melbourne. De tijd gaat echt te snel. Voor dat ik het weet ben ik weer thuis. Maar daar wil ik nog even niet aan denken. Het reizen bevalt me erg goed. Beter dan dat ik had gedacht. 
Ik ga Nieuw-Zeeland wel heel erg missen. Ik heb het hier zo erg naar m'n zin gehad. De natuur, de mensen, de cultuur en eigenlijk alles aan dit land is geweldig. En de manier waarop mensen hier leven. Het is hier niet gehaast maar iedereen doet het rustig aan. No worries!